Van knutselaar tot designer

Als kind hield ik al van knutselen, tekenen en handwerken. Dat kan ook bijna niet anders met een moeder die alle kleding en dingen in huis zelf maakte en een vader die alles wat hij zag kon maken van elektriciteit – hij was elektricien – tot bouwmodellen van vliegtuigen. De zolder was ingericht voor al deze hobbies en het was een walhalla voor mij. Alle materialen waren in huis en ik maakte daar gretig gebruik van. Dat is de aanzet geweest voor mijn latere keuzes en de uiteindelijke start van Hip tassen.

In mijn kinderjaren maakte ik van alles zelf, naaide mijn eigen kleding, breide mijn eigen truien en borduurde wat af. Maar op een gegeven moment worden andere dingen belangrijker en werd het creatieve gedeelte wat minder. En toch is het nooit helemaal weggeweest.

Hip tassen, hoe mijn sprookje begon…

Negen jaar geleden ben ik een team gestart om met de Roparun mee te doen. Laat me eerst maar even kort uitleggen wat de Roparun is. Ik kan hier pagina’s over vol schrijven, maar dat zal ik niet doen. De Roparun is een goede doelen organisatie die geld ophaalt voor zorg aan mensen met kanker. De teams lopen (hardlopen) non-stop in drie dagen van Parijs of Hamburg naar Rotterdam. Voorafgaand aan de Roparun organiseer je allerlei activiteiten om geld op te halen voor dit doel. Dit is echt een hele korte versie.

Een van de activiteiten van ons team was het verkopen van tweedehandskleding. En omdat ik altijd wel handig ben geweest dacht ik dat het leuk was om een paar tassen te maken en die ook te kunnen verkopen. Dat was een goed idee. Dat was zo’n goed idee dat het een beetje uit de hand liep. Ik vond het tijd geworden om dit voor mezelf te gaan doen.

Onze stand voor de Roparun en de verkoop van Hip tassen voor het goede doel. Corien staat de tassen aan te prijzen.

Iedereen aan een Hip tas

Eerst voor familie en vrienden natuurlijk. En toen iedereen in mijn omgeving een Hip tas had, begonnen ook vrienden van vrienden er naar te vragen. In die tijd maakte ik de tassen van prachtige stoffen. Maar stoffen moet je verstevigen en soms zwaar verstevigen. De dikke lagen kreeg ik soms met bloed, zweet en (bijna) tranen onder mijn huis-, tuin- en keukennaaimachine door. Geweldig vond ik het. Zo leuk om iets te creëren en anderen daar blij mee te kunnen maken.

Wat een goed idee

En als je steeds langer met iets bezig bent, ga je je ook meer verdiepen in de verschillende mogelijkheden en materialen. Op een beurs in Arnhem waar ik voor de Roparun de tassen en tweedehandskleding verkocht, liep ik tegen een stand aan van iemand die leren tassen maakte en te koop aanbood. Ik was gelijk verkocht. Dit wilde ik ook doen.

Op de markt in Nijmegen, bij de kraam waar ik toen nog fournituren kocht, raakte in gesprek met de eigenaar over leer. De week erop zou hij leer meenemen die hij bij een handelaar opgekocht had. Mijn buurvrouw wilde dat ik een tas voor haar zou maken van cognackleurig leer. En dus had de marktkoopman voor mij een mooi stuk cognackleurig leer meegenomen. Ik had het ontwerp gemaakt en het leer aan mijn buurvrouw laten zien dus ik kon aan de slag.

Leren tassen maken is nog niet zo makkelijk

Nou dat viel toch wel tegen. Het is best lastig om die dikke lagen op elkaar te stikken en de voering er netjes in te krijgen. Ik kwam er dus achter dat je voor leerbewerking wel wat andere technieken nodig hebt dan voor stoffen tassen.

Ik was helemaal niet tevreden met het resultaat en wilde de tas ook niet aan haar geven. Het was duidelijk. Voor leerbewerking heb je een opleiding nodig, en industriële machines. Dat was dus de volgende stap in de ontwikkeling van Hip tassen. Elke week naar Arnhem naar school. Ik vond het geweldig om onder gedompeld te worden deze voor mij nieuwe technieken, het zelf tekenen van patronen en al die geweldige materialen om je heen. Ik bevond me in het walhalla.

Diepte investering

Al aan het begin van de opleiding wist ik dat ik hier echt verder mee wilde. En dus was het tijd om een diepte investering te doen in grote, zware industriële machines. Ik ben samen met Peter, mijn man, naar Andrevo in Amsterdam gereden om de machines uit te zoeken. Wat een waanzinnig grote hal vol met alle soorten naaimachines, nog nooit zoiets gezien.

Wat ik wilde hebben wist ik eigenlijk al, het moesten dezelfde machines worden als op de opleiding, want die zijn echt heel fijn om mee te werken. Acht weken later stonden ze bij ons thuis in het inmiddels ingerichte atelier. Wat een geluksmoment!

Ik zie veel mensen, zeker vanuit de opleiding, tassen maken, die maken serie tassen. Tassen in verschillende kleuren, maar altijd in hetzelfde model. Meestal hebben ze een paar modellen en die kun je dan direct bij hun kopen of in verschillende winkels. Dat wilde ik niet. Ik maak vanaf het begin al tassen met aanpassingen zoals mijn familie en vrienden ze wilden hebben. En dat wilde ik zeker met de leren tassen zo houden. Voor mij is dit de leukste optie.

De machines in mijn eigen atelier. Zware industriele apparaten, links is de naaimachine en rechts de schalmmachine.

Zo enthousiast!

Inmiddels zijn we twee jaar en een stuk of honderdvijftig tassen verder. Ik heb zelf zoveel plezier in het ontwerpen en maken van de tassen. Maar het allerleukste is dat de klanten zo geweldig enthousiast reageren op hun tas. Omdat we de tas helemaal in overleg samenstellen is het ook echt hun droomtas geworden, en daar doe ik het voor. Daar word ik echt heel blij van.

Creativiteit verdwijnt dus niet zomaar. Als je hierop wilt reageren, kun je hieronder een berichtje achterlaten.

Wil je meer informatie, bel of mail me even of kijk op mijn website voor inspiratie. In maart 2018 werd ik geïnterviewd door Sjira Porceijn van Op naar meer klanten. Je kunt de video hier bekijken.

Hip tassen, created by Monique

Ik zou het heel leuk vinden als je reageert op dit bericht. Vul even onderstaande gegevens in.

—
Superleuk om te lezen wat jouw reis is geweest als ondernemer. Mooi voorbeeld van stap voor stap volgen waar je blij van wordt en reageren op ideeën en toevalligheden die op je pad komen. Je kunt echt lezen dat je doet waar je hart ligt. Ik hou je in gedachten voor als ik een nieuwe tas nodig heb! Marta
—

Dank je wel Marion, ik ben er zeker heel blij mee. Monqiue

—

Mooi om te lezen hoe dit is ontstaan!! Je mag trots zijn op wat je bereikt hebt! Marion

—

Wow Willie, wat een mooi bericht en wat mooi dat het je raakt, heel bijzonder vind ik. Ik zou het super leuk vinden om ooit eens een mooie tas voor je te maken. Een schalm machine is een industriële soort slijpmachine waarmee je een laag van de achterkant van het leer af haalt om het dunner te maken zodat de naden niet zo dik worden. Monique

—

Ha Monique er kwam zomaar een heerlijke geur langs terwijl ik je blog las. Dat betekent dat je me raakt op een bepaalde manier. Blijkbaar herinner ik me iets wat je schrijft. Tassen ik vind ze prachtig. Als ik weer toe ben aan een nieuwe tas dan kom ik langs hoor. Wat een mooie omgeving waar jij opgroeide met zoveel mogelijkheden. Wat is een Schalm machine?  Hartelijke groet Willie

—

Super leuk Florence, en gelijk hele goede onderwerpen voor meer blogs, daar ga ik zeker wat mee doen. Dank je wel. Monique

—

Wat een mooi verhaal. En heel bijzonder dat je van hard en ver lopen tot leren tassen maken komt. Ik ben wel een beetje nieuwsgierig of je van HIP tassen kunt leven. En wat zo’n tas ongeveer kost. En hoeveel tijd je kwijt bent om een tas (of koffertje) te maken. En of je ook rekening houdt met het postuur van mensen. Kortom: ik wil meer… blogs en tassen. Succes. je bent goed bezig. Florence

—

Dank je wel voor je reactie en compliment, leuk! Monique

—

Ha Monique, Wat leuk om te lezen hoe het allemaal is begonnen! Je bent echt goed bezig.  Lieve groet, Martha

—

Dank Sandra ik doe nu wat ik echt heel erg leuk vind. Monique

—

Leuk verhaal geworden . Succes met het ontwerpen van de tassen. Sandra

—

Wat leuk om over jouw ‘reis’ tezen, Monique. De schrijver Tolkien zei ooit eens: niet iedereen die ronddwaalt is de weg kwijt. Kijk eens hoe jij nu op je plek bent. Stoer! Natuurlijk ben ik bevoordeeld, want ik ben een gelukkige bezitter van een tas van jouw hand. Door overleg, jouw inzicht en ervaring is mijn droomtas realiteit geworden. En even onder ons: ik geniet nog altijd stiekem van de gedachte dat er maar één zo’n tas is en dat ik die (van mijn man, dank je wel schat, gekregen) heb! Gabrielle

—

Hi Gabrielle,

—

Wat leuk om te lezen hoe het bij je begonnen is en wat een feest om te lezen hoe gepassioneerd je erover bent! Ik werd helemaal blij van het lezen van jouw verhaal. Als ik een nieuwe tas nodig heb, weet ik je te vinden! Sjira

—

Hoi Sjira,

Wat een leuke reactie! Het is mijn eerste blog dus was wel benieuwd hoe ik het zou doen en hoe er op gereageerd zou worden, maar hier word ik heel blij van.

—

Hoi Monique,

Mooi zo! Het is je gegund!

Groet, Sjira

—

Hoi Monique,

Wat is die tas met zeewolf geweldig mooi geworden!!! Birgit

—

Dank je wel Birgit! De ontvanger is er ook heel blij mee.

—

Hallo!
Mijn passie voor tassen, creativiteit en vooral leder is mogelijks even groot als de jouwe. Zàlig als ik op woensdag weer naar de les leder-bewerking mag! Ik zit in het tweede jaar zn wij maken toch ook al echt geweldige tassen. Natuurlijk moeten we nog wel veel leren. Geef jij soms ook workshops?
Geen idee hoe ik op jouw pagina terecht kom, maar leuk om iemand met dezelfde passie te zien die daar ook echt zijn broodwinning van heeft kunnen maken!
Veel succes!

—

Hoi Sandra,

Wat leuk te horen! Het is inderdaad een geweldig gevoel als je helemaal ondergedompeld wordt in wat je leuk vindt. Ik geef geen workshop helaas, daar heb ik de ruimte niet voor, wellicht dat dat nog een keer gebeurd.

Kan ik jou ergens volgen? Lijkt me leuk. Jij ook heel veel succes!

Groetjes,

Monique

—

Wat leuk om over jouw ‘reis’ tezen, Monique. De schrijver Tolkien zei ooit eens: niet iedereen die ronddwaalt is de weg kwijt. Kijk eens hoe jij nu op je plek bent. Stoer! Natuurlijk ben ik bevoordeeld, want ik ben een gelukkige bezitter van een tas van jouw hand. Door overleg, jouw inzicht en ervaring is mijn droomtas realiteit geworden. En even onder ons: ik geniet nog altijd stiekem van de gedachte dat er maar één zo’n tas is en dat ik die (van mijn man, dank je wel schat, gekregen) heb! Gabrielle

—

Hoi Monique,

Ik heb een Facebook-pagina genaamd Paparazaar. Hou mij zeker op de hoogte als je eens een workshop oid plant, altijd zin om iets bij te leren!

Groetjes,

Sandra

—

Monique ik mailde je eigenlijk om je te complimenteren met je werk, maar dat compliment staat gewoon niet in mijn mail ?

Bij deze: je maakt prachtige tassen!

Groetjes,

Sandra

—

Super leuk, dank je wel voor je compliment!

Ben ook heel blij met het werk dat ik doe. Maak jij ook al tassen voor anderen?

—

Hey Monique,

Ja hoor, af en toe verkoop ik eens een tas, of ik maak iets op bestelling. Helaas heb ik met een 4/5 baan en 3 dochters soms een beetje weinig tijd…

Ik zag net je post over vis-leer. Mooi zeg! Kun je me hiervan de prijzen laten weten?

Groetjes!

Sandra

—

Hoi Sandra,

Wat leuk dat je er ook al wat verkoopt! Snap dat het een hele opgave is zo met al die andere belangrijke zaken. Soms lastig te plannen.

De prijzen zijn erg verschillend. Het ligt heel erg aan de soorten afwerking en vis, maar ik zal je snel een overzicht geven van de mogelijkheden en prijzen. Helaas heb ik die zelf nu nog niet, maar ik ga er gelijk mee aan de slag ok?

Groetjes, Monique